ดาราศาสตร์เป็นหนึ่งในวิทยาศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดและมีความสำคัญมากในการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. ดาราศาสตร์ช่วยในการนำทาง, การกำหนดปฏิทิน, และเชื่อมโยงกับประเพณีและศาสนาของจำนวนมากของวัฒนธรรมทั่วโลก.
- สมัยโบราณ: ในยุคก่อนประวัติศาสตร์, คนโบราณสังเกตการณ์ดวงดาวและกาลเวลาทางดาราศาสตร์เพื่อกำหนดวันเวลา, ฤดูกาล, และปฏิทิน. คนไทยเช่นเดียวกับวัฒนธรรมอื่น ๆ ได้ใช้ดาราศาสตร์ในการกำหนดปฏิทินและทำพิธีกรรมทางศาสนา.
- กรีกโบราณ: นักดาราศาสตร์กรีกเช่น พิทากอรัส, อาริสโตเธิลส์, และคลอดิอุส ได้พยายามอธิบายการเคลื่อนไหวของดวงดาวโดยการใช้โมเดลที่ซับซ้อน. โมเดลของพทาเลมี, ซึ่งใช้แนวคิดของดวงดาวเคราะห์ที่เคลื่อนไหวบนวงกลมซ้อนกัน, ถูกยอมรับกว่า 1,000 ปี.
- ยุคกลาง: ในยุคกลาง, นักดาราศาสตร์อิสลามทำการศึกษาและปรับปรุงความรู้ดาราศาสตร์จากวัฒนธรรมกรีก. การทำงานของพวกเขาช่วยในการเตรียมพร้อมสำหรับการปฏิวัติในดาราศาสตร์ในยุคปีศาจ.
- ยุคมืด นิโคลัส โคเปอร์นิคัสเสนอแนวคิดเกี่ยวกับระบบโซลาร์ที่มีดวงอาทิตย์อยู่ในศูนย์กลาง. และกาลิลีโอ กาลิเลียนีใช้กล้องทางดาราศาสตร์เพื่อสังเกตการณ์จักรวาลเป็นครั้งแรก โดยยืนยันว่าดาวเคราะห์เคลื่อนไหวรอบดวงอาทิตย์.
- ยุคใหม่: ไอแซก นิวตันใช้ทฤษฎีแรงโน้มถ่วงในการอธิบายการเคลื่อนไหวของดวงดาว. และในศตวรรษที่ 20, นักดาราศาสตร์เริ่มสนใจเกี่ยวกับทฤษฎีการแตกต่างของจักรวาล และค้นพบแบล็กโฮล, ดาวรุ่ง, และดาวเคราะห์นอกระบบ.
- ยุคทันสมัย: ด้วยเทคโนโลยีที่เพิ่มขึ้น, เราสามารถสังเกตการณ์จักรวาลในคลื่นที่ต่างกัน, ซึ่งช่วยในการศึกษาเรื่องความเป็นมาของจักรวาล, สารสนเทศดาร์ก, และพลังงานดาร์ก.
